Балаларға арналған діни әңгімелер, ғибратнама

Мұса пайғамбар (р.а.) Аллаһ Тағаладан:

- Мен жәннатқа барамын ба? Барсам онда кiммен көршi болар екем? -деп сұрапты.

- Барасың. Онда бiр қасапшы жiгiтпен көршi боласың.

Мұса (р.а.) қатты таңқалады: қасапшы қандай амалымен пайғамбарлар қатарына лайық болды екен?

Ақыры, сол жiгiттi iздеп келедi. Жiгiт өте көркем мiнездi, адал еңбегiмен күнелтiп жүрген жан екен.

Бiр кiсi қартайып, көзi көруден, құлағы естуден, аяғы жүруден қалыпты. Дастарқан басында қолы қалтырап, тамақты төгiп-шашып iшiп, ыдыстарды сындырып қоя беретiн болыпты. Бұған баласы мен келiнi ызаланып, оны дастарқан басына отырғызбай, пеш түбiндегi қуысқа орналастырып, қолына ағаш тостақ ұстатып қойыпты. Қария дастарқанға жанары суланып, мұңая қарап отырып,  ағаш тостақтағы тамағын жейдi екен.

Бiр күнi олардың төрт жасар ұлы үйге ағаш алып кеп, пышақпен жона бастайды. Әкесi:

- Мұны қайтесiң, ұлым? - деп сұрайды.

Бiр мұсылман отбасының отағасына көршiсi келiп, сол үйдiң 5-6 жасар баласының үстiнен шағым айтады.

- Сiздiң балаңыз күнде үйiмiзге келiп, айран құюлы местi бiзбен тесiп, ұрлап iшiп жүр, - дейдi. Мұны естiген отағасы қатты ұялады. Баласына айтып, қойғыза алмайды.

Әйелi екеуi: «Баламызды тәрбиелеуде қай жерден қате жiбердiк?» деп ойлана бастайды. Ойлана келе әйелi:

- Мен баяғыда екiқабат кезiмде көршiнiң үйiне барып, дастарқанда тұрған апельсиндi көрiп, жеуге қатты құмартып едiм.

Әкесiнiң әлдененi есептеп, жазып отырғанын көрген Хасан есiмдi бала өз бөлмесiне жүгiрiп кеп, ойына алған нәрсенi орындауға кiрiседi. Анасына көрсеткен азын-аулақ көмегi үшiн ақша сұрамақшы болады.

Келесi күнi анаcы ас үйдегi үстелдiң үстiнен бiр қағаз тауып алады. Ондағы жазу мынау екен. «Анасының ұлы Хасанға қарызы:

Дүкеннен сөмке тасығаны үшiн - 550 теңге, хаттарды поштаға салғаны үшiн -300 теңге, жақсы бала болғаны үшiн - 1500 теңге, гүлдерге су құйғаны үшiн - 900 теңге, барлығы -3250 теңге».

Хазiрет Әбубәкiр халиф (патша) боп өмiр сүрген заманда, күнiге кешкiлiк жұмыстан соң, жаяулатып қала сыртына шығып кетедi екен. Қасына ешкiмдi ертпейдi. Қайда баратынын да, не iстейтiнiн де тiрi жанға айтпайды. Бiрде оны досы Омар аңдиды. Сөйтсе, Әбубәкiр ақсақ аяғын сүйрете басып қала сыртындағы жаман лашыққа кiредi. Ет пiсiрiм уақыттан соң шығып, қалаға қайтып кетедi. Ол кеткен соң әлгi лашыққа Омар кiрсе, өзi ауру, көзi соқыр кемпiр мен бiр-екi бала ойнап отыр. Амандасып болған соң, Омар:

- Апа, қалай күнелтiп жатырсыз?- деп жағдай сұрайды. Сонда ауру кемпiр: