Балаларға арналған діни әңгімелер, ғибратнама

Бір орманда екі адам ағаш шабады екен. Бірінші адам таңертең ерте ұйқысынан оянып, бір ағаш шапса, дереу екіншісіне өтіп тыным таппайды. Таңнан қара кешке дейін дәл осылай еңбектеніп, тынығу дегенді білмейді. Тіпті түскі тамақты да ұмытып кететін болыпты. Кешкісін әлгі досынан бірнеше сағат кейін үйіне қайтады екен. Екінші адам болса, ағаш шауып түсірген сайын біраз отырып тынығып, қас қарая бастағанда, үйіне қайтып кететін болыпты.

Адам әрбір әрекетін өз таңдау еркіндігі арқылы істеген істерін тағдырдың зорлығымен емес, біліп, өз еркімен істейді...

Бір кісі ұстазға былай дейді:

– Ұстаз, менің пешенеме намаз оқуды жазбапты. Сонда ұстаз дәрет алатын жерді көрсетіп былай дейді:

– Жеңіңді түріп мына сумен дәрет ал. Сосын мына жерге екі рәкат намаз оқы. Сонда сенің пешенеңе намаз оқу жазылатын болады.

Төмендегі жазу – атақты Ислам ғалымы Шейх әдәб Алидың насихаты. Бұл насихаттың жазылғанына арада аттай 700 жыл өтсе де, әлі күнге ескірмегендігі, құнын жоймағандығы, одан бергі заман ағымына қарамастан өміршең қалпын сақтауы, шындығында да, таңғаларлық жайт.

«Балам, таң қылаң бере бастағанда туылып, кешкі азан оқылғанда өлетін адамдар болады. Өзіңді баса біл!

Мен бойымда қаным тулап тұрған жас кезімде, яғни есепсіз арман-қиялдың тереңіне сүңгіп жүргенімде дүниені өзгерткім келді. Жас келіп, бойдан әл-қуат кете бастағанда дүниені өзгерте алмайтындығыма көзім жеткендей болды. Сосын жастықтың әсерімен туындаған арман-қиялдарымды кішкене азайтып, өз мемлекетімді өзгертсем де жетер деген шешімге келдім. Бірақ ол да өзгеретінге ұқсамады.

Кең, жазық сахарада жүріп келе жатқан бір саяхатшы жабайы бір хайуанға кездесті де, жанталаса қаша бастады. Бірақ қаншалықты тез жүгірсе де, кұтыла алмайтын болды. Сосын алдынан кездесе кеткен терең бір құдыққа еш ойланбастан секіріп түседі. Төменге қарай құлап бара жатып, құдықтың дуалында өсіп тұрған бір ағашты көреді де, ұстап калады. Бірақ ұстап тұрған ағаштың түбін бір қара, бір ақ екі тышқан үздіксіз кеміріп жатқан болатын.