Отыз жыл ораза ұстаған адам бiрде құдық басына келiп, су алу үшiн кезекке тұрады. Ол кезек қанша үлкен болса да, таласып-тармаспай сабыр сақтап тұрғанда, кезектiң соңғы жағынан бiреу айқайға басып:

 

- Мен бүгiн оразамын! Кезек берiң­дер. Қарным ашты, шөлдедiм! - деп шу шығарады.

 

 Әлгi айқайшы әр адамға соны айтып, бiр­тiндеп алға жақындай бередi. Отыз жыл бойы ораза ұстаған кiсi басында мән бермей тұрғанмен, бiр кезде шыдамы таусылып:

- Әй, бауырым, егер ораза тұтқанға жол беру керек болса, отыз жыл бойы ораза тұт­қан мен бiрiншi алуым керек емес пе?

 

 Сен неге бiр күн тұттым деп, елдi қырып кете жаздап тұрсың?! - деп ашуланыпты.

 

 Сонда әлгi кiсi қарқылдап күлiп жiберiп:

 

- Саған отыз жыл бойы сөзiм өтпеп едi. Ендi мiне, оразаңды мiндет қылып, бар сауабыңнан айырылдың.

 

Маған да керегi осы едi, - деп көзден ғайып бопты Шайтан.

 

Авторы: Пернегүл Үсенова