Ол өзінің қиындық кешкен күндерін еске алып отырыпты. Әсіресе, үйдегі бала-шағасы ойына түссе, әлі күнге қамығып, жүдеп-жадап шыға келеді. Әйтсе де сол күндердің бәрі де енді артта қалды, құдайға шүкір, қазір біреуден кеш, біреуден ерте дегені болмаса, сонау кедейліктің ауылы ендігіде кеткен күнге есеп. Сонда өзі де қайран қалады, небәрі бір-ақ ауыз сөз оның бар өмірін өзгертуге жетіп жатты...