Балаларға арналған діни әңгімелер, ғибратнама

Ертедегі данышпандардың айтқан сөзі бар екен: “Өткеніне үңілмегеннің болшақтан алар несібесі жоқ” – деген. Көмбесі тағылымға толы, адастырмас құс жолындай із қалдырған тарих сахынасында небір де жайсаң – жақсылардың өткені мәлім. Солардың ішінде Дәуіт пайғамбардың ұлы Сүлеймен пайғамбардың орны ерекше еді. Алла тағала өзінің сүйікті құлдарының бірі Сүйлеймен пайғамбарға жан – жануарлардың тілін білетін муғжиза берді. Дана халқымыздың ғибратында: “Аңыз түбі – шын, бақсы түбі – жын” – деп келгендей қиссалардың бірде Сүлеймен пайғамбар көлдің жағасына келсе ағыл – тегіл жылап отырған көлбақаны көреді. Көлбақаның көз жасының сыры неде екенін білмек мақсатта.

- Я, көлбақа бұның не? – деп сұрағанда көлбақа:

Пайғамбарымыз с.ғ.с. алпыс бір жасқа келгенде, Мариям анамыз ұл туды. Аллаһ Елшісі төбесі көкке жете куанды, сәбиді ерекше еркелетіп, мейіріміне бөледі. Бірде сәби он жеті айға қарағанда, ауыр дертке ұшырады, мұны естіген Аллаһ Елшісі сахабасын ертіп, үйіне қарай құстай ұшты. Бұл кезде кішкентай Ибраһим әрең тыныстап жатқан еді. Пайғамбар с.ғ.с. баланы қолына алды, көзінен моншақтар үздіксіз домалап жатты. Онын қасындағы досы Әбдрахман:

— О, Аллаһ Елшісі, осыншама жылауға бола ма? Бұл Аллаһқа қарсылық емес пе? — деді таңғала.

Расулуллаһ (Аллаһ Елшісі) (с.ғ.с.) Қағбаға жиі келіп намаз оқитын. Бір жолы ол намазға кіріскенде, Қағбаға оны жек көретін құрайыш көсемдері кіріп келеді.

Олардың басшысы Әбу Жаһил:

- Мұхаммедтің тым-тырыс намаз оқып жатқанын қарашы. Кәне біреуің барып түйенің ішектерін әкеліңдер! - деп әмір етеді. Біреуі тез мал соятын жерге барып жидіп кеткен ішектер алып келіп, Мұхаммед (с.ғ.с.) сәждеге бас қойғанда олар әлгі ішектерді басына үйе салады.

Ұлы Жаратушы әр замандарда адамдар арасына өз елшілерін жіберіп отырған. Олардың міндеті - адам баласы азғырушы Ібіліске еріп, тура жолдан адасып кетпеуі үшін, елге үгіт-насихат айту болды. Бұрыс істен тыйып, жәннатқа лайық жақсы амалдарға шақырды. Пайғамбарлардың соңғысы Мұхаммедке (с.ғ.с.) Һира үңгірінде Жебірейіл періште арқылы онын пайғамбар болғаны және атқаруы тиіс міндеті алғаш ескертілгенде ол Сафа тауына шығып, қауіп төнгендегі берілетін белгіні береді.

Мәдиналық мұсылмандардың бiрi Пайғамбарымызға (с.ғ.с.) келiп, көмек сұрайды. Ол мұсылманнан:

- Үйiңде ештеңе жоқ па? - деп сұрақ қояды.

Әлгi кiсi:

- Бiр жағын үстiмiзге жамылып, бiр жағын астымызға төсеп жүрген көрпе мен су iшетiн ыдыс қана бар, - дейдi.

Пайғамбар (с.ғ.с.):